آسیب به اعصاب محیطی – بافتهایی که سیگنالهای بیوالکتریک را از مغز به بقیه بدن منتقل می کنند – اغلب منجر به درد مزمن ، اختلالات عصبی ، فلج یا ناتوانی می شود. اکنون ، محققان یک هیدروژل رسانا و قابل انعطاف ایجاد کرده اند که روزی می تواند برای ترمیم این نوع اعصاب در صورت آسیب دیدگی مورد استفاده قرار گیرد. آنها نتایج خود را در ACS Nano گزارش می دهند.
صدماتی که در آن یک عصب محیطی کاملاً قطع شده باشد ، مانند بریدگی عمیق ناشی از یک حادثه ، به سختی قابل درمان است. یک استراتژی مشترک ، به نام پیوند عصب اتولوگ ، شامل برداشتن بخشی از عصب محیطی از جای دیگر بدن و پیوند آن در محل جدا شده است. با این حال ، جراحی همیشه عملکرد را بازیابی نمی کند و گاهی اوقات به چندین عمل جراحی متوالی نیاز است. از پیوندهای عصب مصنوعی ، در ترکیب با سلولهای پشتیبانی کننده نیز استفاده شده است ، اما بهبودی کامل اعصاب اغلب به مدت طولانی نیاز دارد.
کوان دانگ شن ، چونگ چان وان ، زی ژانگ ژو و همکارانشان می خواستند یک درمان سریع و فوری را ابداع کنند که بتواند جایگزین پیوند عصب اتولوگ شود. برای این منظور ، آنها تصمیم گرفتند هیدروژل های رسانا – پلیمرهای زیست سازگار با قابلیت تورم در آب را که می توانند سیگنال های بیوالکتریک را انتقال دهند ، کشف کنند.
این محققان هیدروژل رسانایی محکم اما با قابل کشسانی حاوی پلی آنیلین و پلی آکریل آمید تهیه کردند. پلیمر پیوند خورده دارای یک شبکه ریز متخلخل سه بعدی بود که پس از کاشت ، به سلول های عصبی اجازه ورود و چسبیدن را می دهد و به بازیابی بافت از دست رفته کمک می کند. تیم تحقیق نشان داد که این ماده می تواند سیگنال های بیوالکتریک را از طریق عصب سیاتیک آسیب دیده وزغ هدایت کند. سپس ، آنها هیدروژل را در موشهای صحرایی با آسیب عصب سیاتیک کاشتند. دو هفته بعد ، اعصاب موش ها خاصیت بیوالکتریکی خود را بازیافتند و راه رفتن آنها در مقایسه با موش های درمان نشده بهبود یافت. محققان می گویند ، از آنجا که خصوصیات رسانای الکتریکی مواد با تابش نور مادون قرمز، که می تواند به بافت ها نفوذ کند ، بهبود می یابند ، می توان هدایت و بازیابی عصب را از این طریق بیشتر تقویت کرد.
این مقاله از مطالب زیر بازنشر شده است. توجه: ممکن است مطالب از نظر طول و محتوا ویرایش شده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر ، لطفا با منبع ذکر شده تماس بگیرید.
منبع خبر: https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/acsnano.0c05197
ترجمه و ویرایش: دکتر مریم عابدنظری
