دستانم می لرزد. آیا من پارکینسون دارم؟ لزوما اینطور نیست علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد. اگر فردی دچار لرزش در دست ها ، پاها یا صورت شود ، معاینه عصبی توسط متخصص مغز و اعصاب توصیه می شود.
شناسایی بیماری پارکینسون ممکن است دشوار باشد ، زیرا این بیماری شروع کند و خزنده ای دارد. تشخیص براساس علائم بالینی و گاهی معاینات اضافی صورت می گیرد. لرزش در پارکینسون ویژگی های خاصی دارد.
علائم هشدار دهنده
شخصی که دچار لرزش حاد ، غیرمعمول یا سستی شدید است باید به پزشک مراجعه کند. علائم اولیه بیماری پارکینسون بسیار متفاوت است و اغلب شدید نیست. لرزیدن (لرزش بسیار کم) در هنگام استراحت اندام، تغییر در دست نوشته های شخص ، کاهش حس بویایی ، کندی حرکات ، اختلالات خواب ، سفتی عضلات ، یبوست و … از علائم احتمالی شروع بیماری پارکینسون است. لرزش در پارکینسون معمولا اولین علامت بیماری است.
نورولوژیست از شما چه می پرسد؟
سوالاتی که به تشخیص بهتر بیماری کمک میکند:
در انجام کارها دچار لغزش می شوند؟
اختلالات در راه رفتن دارند و به تازگی زمین خورده اند؟
در مورد چگونه حرکات آنها در طی زندگی روزمره سوال می پرسد
و اینکه آیا در حافظه آنها تغییری ایجاد شده است؟ آیا علائم دیگری وجود دارد؟
لرزش دست پارکینسون
لرزش یکی از نشانه‌های حرکتی بارز بیماری پارکینسون (PD) است و اغلب یکی از اولین نشانه‌هایی است که افراد ممکن است متوجه آن شوند. در اینجا برخی از ویژگیهای کلیدی لرزش پارکینسون آورده شده است:
لرزش در حالت استراحت:
بارز ترین نوع لرزش در پارکینسون، لرزش در حالت استراحت است که زمانی رخ میدهد که عضلات آرام هستند، مانند زمانی که دستها روی پا قرار دارند.
این لرزش معمولاً کاهش مییابد یا حتی ممکن است زمانی که اندام آسیب دیده در حال استفاده است، ناپدید شود.
لرزش پارکینسون در ابتدای شروع بیماری بسیار خفیف است.
فرکانس و دامنه: لرزش در پارکینسون معمولاً دارای فرکانس حدود ۴-۶ هرتز است و میتواند در دامنه متفاوت باشد.
برخی از افراد ممکن است لرزش واضح تری را تجربه کنند، در حالی که دیگران ممکن است لرزش ملایمی داشته باشند که کمتر قابل توجه است.
محل: لرزش پارکینسون میتوانند قسمت های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهند، اما معمولاً در دست ها و انگشتان مشاهده می شوند.
این لرزش ممکن است به صورت حرکتی شبیه به “چرخاندن قرص” ظاهر شود.
جایی که انگشت شست و اشاره به نظر می رسد که یک شی کوچک را میچرخانند. لرزش پارکینسون همچنین می توانند بر روی بازوها، پاها و فک تأثیر بگذارند.
عدم تقارن: لرزش‌پارکینسون اغلب به صورت نا متقارن بروز می کنند، به این معنی که ممکن است در یک سمت بدن نسبت به سمت دیگر بیشتر نمایان شوند. این عدم تقارن یک ویژگی خاص بیماری است. به مرور زمان لرزش پارکینسون دوطرفه میشود.
پیشرفت: با گذشت زمان، لرزش می تواند پیشرفت کند و ممکن است بیشتر پایدار شود یا مناطق بیشتری از بدن را درگیر کند.
در حالی که لرزش پارکینسون می تواند یک علامت مهم باشد، اما همه افراد مبتلا به پارکینسون آن را تجربه نمیکنند و برخی ممکن است علائم غالب دیگری مانند سفتی یا برادیکینزی را داشته باشند.
تأثیر بر زندگی روزمره: وجود لرزش ها می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و فعالیت های روزمره مانند غذا خوردن، نوشتن یا لباس پوشیدن را دشوارتر کند. در صورت عدم درمان فرد برای انجام امور روزمره خود نیازمند کمک خواهد شد.
مدیریت: گزینه های درمانی برای مدیریت لرزش پارکینسون ممکن است شامل داروهایی مانند عوامل دوپامینرژیک (مانند لوودوپا)، داروهای آنتیکولینرژیک باشد.
در برخی موارد، مداخلات جراحی مانند تحریک عمیق مغز (DBS) برای افرادی باشد که به دارو به طور کافی پاسخ نمیدهند و شرایط خاص سنی و بالینی دارند که انجام جراحی انتخاب میشوند.
به طور کلی، لرزش پارکینسون یک علامت پیچیده است که میتواند از نظر شدت و تأثیر در افراد بسیار متفاوت باشد. این یک جنبه مهم از بیماری است که نیاز به ارزیابی و مدیریت دقیق توسط متخصص مغز و اعصاب دارد.
سفتی اندام ها در پارکینسون
سفتی یکی از علائم حرکتی بارز بیماری پارکینسون (PD) است که یک اختلال عصبی پیشرونده است.
این حالت به افزایش تنش عضلانی و مقاومت در برابر حرکت غیرفعال اشاره دارد که میتواند در گروه‌های مختلف عضلانی در سراسر بدن رخ دهد. در اینجا برخی نکات کلیدی در مورد سفتی در بیماری پارکینسون آورده شده است:
ویژگیهای سفتی:
- انواع: سفتی میتواند به دو نوع تقسیم شود:
- سفتی لوله ای: مقاومت ثابت در طول دامنه حرکت.
- سفتی چرخ دنده ای: ترکیبی از سفتی و لرزش، که در آن مقاومت با یک سری حرکات ناگهانی قطع میشود و شبیه حرکت یک چرخ دنده است.
- مکان: سفتی میتواند هر قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار دهد، اما معمولاً در بازوها، پاها، گردن و تنه مشاهده میشود.
- علائم: بیماران ممکن است احساس سفتی، کاهش دامنه حرکت و ناراحتی کنند. این میتواند بر فعالیتهای روزمره تأثیر بگذارد و منجر به نا پایداری وضعیتی شود.
مکانیزم:
- سفتی در بیماری پارکینسون عمدتاً به دلیل اختلال در گانگلیون‌های پایه است، گروهی از هسته‌ها که نقش حیاتی در کنترل حرکتی دارند.
- از دست دادن نورونهای دوپامینرژیک در ناحیه سیاه به عدم تعادل در فعالیت انتقال‌دهنده‌های عصبی منجر میشود که بر تنش عضلانی و حرکت تأثیر میگذارد.
تشخیص:
- سفتی از طریق معاینه فیزیکی ارزیابی میشود که در آن پزشک مقاومت در برابر حرکت غیرفعال اندام‌ها را بررسی میکند. این معمولاً در وضعیت‌های خمیده و کشیده آزمایش میشود.
درمان:
- داروها: داروهای ضد پارکینسون، به ویژه عوامل دوپامینرژیک مانند لوودوپا، میتوانند به کاهش سفتی کمک کنند و با بهبود سطح دوپامین در مغز، وضعیت را تسهیل کنند.
- فیزیوتراپی: ورزش و فیزیوتراپی میتوانند به بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش سفتی کمک کنند.
- کاردرمانی: این میتواند به بیماران کمک کند تا فعالیتهای روزمره خود را برای مدیریت مؤثر سفتی سازگار کنند.
