مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری عصبی است که از اوایل بزرگسالی شروع می شود. در زمان بروز ، بیماران معمولاً بین ۲۵ تا ۴۰ سال سن دارند. سیر بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد. در برخی افراد حملات مکرر همراه با ناتوانی پس از هر حمله رخ می دهد. در برخی دیگر بهبودی پس از هر حمله وجود دارد. این امر زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن، میلین را که سلولهای عصبی مغز و نخاع را در بر گرفته است از بین ببرد.
علائم هشدار دهنده
علائم متداول اولیه ام اس شامل اختلالات حسی ، سرگیجه ، اختلال در راه رفتن یا عدم تعادل در بدن است که منجر به راه رفتن ناپایدار می شود. علائم اولیه ممکن است شامل نوریت( التهاب عصب ) یک طرفه بینایی نیز باشد. چشم ممکن است دچار اختلال بینایی یا اختلال حرکتی شود. همچنین فرد دچار دید دوتایی (دوبینی) یا حرکات غیرارادی چشم می شود (نیستاگموس).
علائم ام اس
علائم MS بسته به محل التهاب بسیار متفاوت است. بیشتر بیماران از چندین مورد از این علائم رنج می برند.
• اختلال بینایی: دوبینی ، تاری دید ، اختلالات حرکت چشم
• اختلالات حرکتی: لرزش در راه رفتن ، ضعف ، مشکل در راه رفتن
• اختلالات حسی: سوزن سوزن شدن ، کاهش شنوایی یا سایر اختلالات حسی
• ناهنجاری های گفتاری: تلفظ ضعیف ، تغییر در سرعت گفتار
• Spasticity: افزایش تنش عضلانی می تواند باعث سفتی عضلات شود ، که بر توانایی راه رفتن فرد تأثیر می گذارد.
• مشکلات هماهنگی: عدم تعادل هنگام راه رفتن
• درد: بیماران ام اس اغلب درد نیز دارند ، به عنوان مثال در صورت یا عضلات
• خستگی: خستگی عمومی و مقاومت کم
• حافظه و سایر اختلالات فکر ، مشکل در تمرکز و اختلال در قضاوت
پیشرفت بیماری
پیشرفت بیماری به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست. به طور معمول ، این حالت در حالت عود کننده-فروکش کننده خود شروع می شود ، اما ممکن است در مراحل مختلف به صورت تدریجی پیشرفت کند.
پیشرفت ام اس می تواند خود را به صورت زیر نشان دهد:
• سندروم ایزوله بالینی (CIS)
• MS حمله ای (اپیزودیک) ، “عود کننده-فروکش کننده” (RPMS)
• پیشرفته اولیه (PPMS)
• پیشرفته ثانویه (SPMS)
متخصص مغز و اعصاب چه سوالاتی می پرسد؟
پزشک در مورد شروع علائم سوالاتی را می پرسد. چگونه تکامل یافته اند ، شدت آنها چقدر زیاد بوده ؟ آیا تغییراتی ایجاد شده است؟ چه چیزی بهبود یافته است. چه چیزی علائم را بدتر می کند؟ آیا سایر اعضای خانواده به بیماری ام اس مبتلا هستند؟
معاینات و تشخیص
ام اس براساس سابقه پزشکی بیمار ، معاینه عصبی و تصویربرداری رادیولوژی تشخیص داده می شود. آیا نشانه هایی از وقایع عصبی گذشته با ماهیت اپیزودیک وجود دارد؟ آیا معاینه عصبی نشانه ای از اختلال در مغز و نخاع را کشف می کند؟
(OCT) در حال تبدیل شدن به یک روش معاینه رایج است. OCT تکنیکی است که در دهه گذشته برای معاینه ای که نیاز به ورود دستگاهی به بدن ندارد، توسعه یافته است . این روش از پرتو نور با طول موج طولانی برای ایجاد اسکن از شبکیه استفاده می کند.
علل بروز ام اس
چندین فرضیه درباره علت ایجاد ام اس وجود داشته و دارد، از جمله استعداد ژنتیکی. فرضیه عفونت نیز ممکن است که بیماری را به عفونت ویروسی یا باکتریایی و عوامل محیطی نسبت می دهد. آنچه در مورد بیماری ام اس اثبات شده این است که سلولهایی در مغز و نخاع یافت می شوند که در افراد سالم دیده نمی شوند.
روش ها و امکانات درمانی
درمان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در سالهای اخیر بسیارپیشرفت کرده است. بین درمان نوع شدید و درمان نوع اپیزودیک تمایز زیادی وجود دارد. به طور کلی ، داروهای ایمنی بیشترین عملکرد را برای بیماران ام اس نشان داده اند . زیرا آنها قادر به جلوگیری موثر از واکنش های التهابی CNS هستند.
درمان های جدید با آنتی بادی ها می توانند با کاهش دفعات حملات، از ضایعات بعدی و آسیب عصبی جلوگیری کنند. داروها به صورت سرم ، تزریق یا خوراکی تجویز می شوند. بعضی روزانه گرفته می شوند. بعضی دیگر هفتگی. داروهای خاصی ماهانه یا فقط یک بار در سال تجویز می شوند. یکی از مهمترین مسائل در مورد مزایا و خطرات طیف گسترده ای از داروهایی که در حال حاضر موجود است.
دوره های حاد با دوز بالای کورتیزون درمان می شوند. تعویض پلاسمای خون نیز در این مرحله تاثر زیادی داشته و اثر آن اثبات شده است. متأسفانه ، تمامی این درمان ها نیاز به تزریق و استفاده از سرنگ دارند. این مساله ممکن است گاهی برای بیماران ناخوشایند باشد و عوارض جانبی خفیفی مانند علائم آنفولانزا داشته باشد.
علاوه بر سرکوب سیستم ایمنی توسط داروها ، بخش مهمی از رژیم جامع درمان MS شامل درمان علائم است. هدف اصلی در اینجا بهبود کیفیت زندگی برای بیمار MS است.
منبع: https://neurozentren.ch/multiple-sclerosis/?lang=en
مترجم: دکتر مریم عابدنظری
